Reason: ಎಂದಿನಂತೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೊರಟು ಎಂಟೂವರೆಗೆ ಆ ಶಾಲೆಯ ಮುಂದೆ ಹಾದು ಹೋಗುವಾಗ ಏನೋ ಗುಂಪು ಸೇರಿದ್ದು ಕಂಡು ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಅತ್ತ ನಡೆದೆ. ನೋಡಿದರೆ, ಅಯ್ಯೋ..! ಆ ಮುದಿ ತಾತ ನೆಲಕ್ಕೊರಗಿದ್ದಾರೆ. ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷಗಳಾಗಿರಬಹುದು.
ಕಳೆದೆರೆಡು ದಶಕಗಳಿಂದ, ಈ ತಾತ, ದಿನಾ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಂಟು ಗಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬಂದು, ಆ ಹಳೆಯ ಶಾಲೆಯ ಆವರಣವನ್ನೆಲ್ಲ ಶುಚಿಗೊಳಿಸಿ ಎದುರಿನ ಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರೇ ಸುಮ್ಮನೇ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದರು. ಸಂಜೆ ಆರರ ನಂತರ ಎದ್ದು ಮನೆ ಕಡೆ ಹೊರಡುತ್ತಿದ್ದರು.
ಶಾಲೆಗೆ ಬರುವ ಮಕ್ಕಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮಾತಾಡಿಸಿ, ಊಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅದೂ ಇದೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿ, ಚಾಕೋಲೇಟ್, ಐಸ್ಕ್ರೀಂ ಎಲ್ಲ ಕೊಡಿಸುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ತಮ್ಮ ಬುತ್ತಿಯನ್ನು ಕೂಡ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಂಡು ಇಲ್ಲೇ ಉಣ್ಣುತ್ತಿದ್ದರು.
ಆಟದ ವೇಳೆಯಲ್ಲಂತೂ ಅವರೂ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಕೂಡಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದರು ಎಂದು ಆ ಶಾಲೆಯ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ ಮೇಷ್ಟ್ರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಈಗಂತೂ ಕರೋನಾ ಕಾರಣದಿಂದ ಶಾಲೆ ತೆರೆಯದಿದ್ದರೂ ಸಹ ಇದೇ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಕಂಡು, ಕುತೂಹಲದಿಂದ ನಾನೊಮ್ಮೆ ಅವರನ್ನೇ ಕೇಳಿದಾಗ ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಹೇಳಿದ್ದರು.
“ನಿವೃತ್ತ ನೌಕರ ನಾನು. ಇಲ್ಲೇ ಶಾಲೆ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ಕೆಲವು ದಶಕಗಳಿಂದ ಚಿಕ್ಕ ಸ್ವಂತ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ. ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಬ್ಬರೂ ಇದೇ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ 10ರವರೆಗೆ ಓದುವಾಗ ಆ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ದಿನಾ ಸೈಕಲ್ನಲ್ಲಿ ಕೂರಿಸಿ ಕರೆದು ಕೊಂಡು ಬಂದು ಶಾಲೆ ಬಿಡುವಾಗ ಪುನಃ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ.
ಆ ದಿನಗಳ ಖುಷಿಯಂತೂ ಮರೆಯೋ ಹಾಗಿಲ್ಲ..! ಆವಾಗೆಲ್ಲಾ, ಶಾಲೆ ಬಿಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಇದೇ ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬೆಳೆದು ಹೆಚ್ಚಿನ ಓದಿಗೆ ಶಹರಕ್ಕೆ ಹೋಗ ತೊಡಗಿದ ಮೇಲೆ ಅವರ ಒಡನಾಟ ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ, ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋದ ಮೇಲಂತೂ ನಿಂತೇ ಹೋದಂತಾಗಿದೆ.
ಮಕ್ಕಳಿಬ್ಬರೂ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ವಿದೇಶದಲ್ಲೇ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾರೆ. ಯಾವಾಗಲೋ ಒಮ್ಮೆ ಮನಸ್ಸು ಬಂದರೆ ಮಾತಾಡ್ತಾರೆ ಅಷ್ಟೇ. ನನ್ನವಳೂ ಕೂಡ ಗತಿಸಿ ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳಾಗಿ, ಅವಳಿಚ್ಛೆಯಂತೆ ಕಟ್ಟಿಸಿದ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಇರುಳೆಲ್ಲ ಅವಳ ನೆನಪಿನಲ್ಲೇ ಕಳೆದರೂ.
ಹಗಲು ಸವೆಯಲು, ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳು ಆಡಿ ಬೆಳೆದ ಈ ಶಾಲೆಯನ್ನಾದರೂ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದರೆ, ಸಮಯ ಹೋದೀತೆಂದು ದಿನಾ ಬಂದು ಕಳೆಯುತ್ತೇನೆ! ಆಡುವ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು, ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಅರಸುತ್ತ, ಕಳೆದ ದಿನಗಳ ನೆನೆದು ಆಯಸ್ಸು ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ!.
ನನ್ನವಳ, ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳ, ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳ ಮಧುರ ನೆನಪು ತರುವ ಈ ಹಳೆಯ ಶಾಲೆ, ಯಾವುದೇ ದೇವಾಲಯಕ್ಕಿಂತ ಪೂಜ್ಯವೆಂದು ಭಾವಿಸಿ, ಶುಚಿಗೊಳಿಸಿ, ಇಲ್ಲೇ ಸಮಯ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.! ಬರುವ ಪಿಂಚಣಿಯಿಂದ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಶಾಲೆಯ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ವಿನಿಯೋಗಿಸುತ್ತೇನೆ!
ಕೃಪೆ: ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣ.
